قرائت مجلسی سورههای قمر آیات ۴۹ تا آخر و الرحمن آیات ۱ تا ۳۳ با نوای استاد غلوش
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۸۴۳۰۷۳
به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است که در جزء ۲۷ جای گرفته است. نام سوره که یکی از نامهای الهی است، از کلمه آغازین آن گرفته شده است. درباره مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است. کوتاهترین آیه قرآن، آیه ۶۴ این سوره است: «مُدْهَامَّتَانِ».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سوره الرحمن مجموعهای از نعمتهای خدا در دنیا و آخرت را برمیشمرد. همچنین در این سوره به برپایی قیامت و ویژگیهای آن و چگونگی حسابرسی اعمال بیان شده است. خداوند در این سوره پس از ذکر هر نعمتی، از بندگان خود با آیه «فَبأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ: پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید؟» اقرار میگیرد. این آیه ۳۱ مرتبه در سوره تکرار شده است. در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده است پس از این آیه، عبارت «لا بِشَیْءٍ مِنْ الائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ: پروردگارا هیچیک از نعمتهای تو را انکار نمیکنم» خوانده شود.
بر اساس برخی روایات اگر کسی سوره الرحمن را قرائت کند، خداوند توفیق شکرگزاری به او میدهد و اگر در آن روز یا شب از دنیا برود شهید محسوب میشود. سوره الرحمن در ایران در مجالس فاتحهخوانی قرائت میشود. در ادبیات عامه مردم ایران تعبیر "فلانی بوی الرحمانش بلند شده" برای کسی به کار میرود که زمان مرگش نزدیک است.
قرائت مجلسی سورههای قمر آیات ۴۹ تا آخر و الرحمن آیات ۱ تا ۳۳
دانلودبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿۴۹﴾
ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده ايم (۴۹)
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿۵۰﴾
و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (۵۰)
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿۵۱﴾
و هم مسلكان شما را سخت به هلاكت رسانديم پس آيا پندگيرنده اى هست (۵۱)
وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ ﴿۵۲﴾
و هر چه كرده اند در كتابها[ى اعمالشان درج] است (۵۲)
وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿۵۳﴾
و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (۵۳)
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿۵۴﴾
در حقيقت مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها (۵۴)
فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ ﴿۵۵﴾
در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانايند (۵۵)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾
[خداى] رحمان (۱)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾
قرآن را ياد داد (۲)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿۳﴾
انسان را آفريد (۳)
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿۴﴾
به او بيان آموخت (۴)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾
خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند (۵)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿۶﴾
و بوته و درخت چهره سايانند (۶)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿۷﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷)
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿۸﴾
تا مبادا از اندازه درگذريد (۸)
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿۹﴾
و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد (۹)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾
و زمين را براى مردم نهاد (۱۰)
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿۱۱﴾
در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشه هاى غلاف دار (۱۱)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿۱۲﴾
و دانه هاى پوست دار و گياهان خوشبوست (۱۲)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۳﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۱۳)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾
انسان را از گل خشكيده اى سفال مانند آفريد (۱۴)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿۱۵﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (۱۵)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۶﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۱۶)
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿۱۷﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۸﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۱۸)
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿۱۹﴾
دو دريا را [به گونه اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (۱۹)
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ ﴿۲۰﴾
ميان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمى كنند (۲۰)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۱﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۱)
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۲۲﴾
از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد (۲۲)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۳﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۳)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿۲۴﴾
و او راست در دريا سفينه هاى بادباندار بلند همچون كوهها (۲۴)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۵﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۵)
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿۲۶﴾
هر چه بر [زمين] است فانيشونده است (۲۶)
وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿۲۷﴾
و ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (۲۷)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۸﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۸)
يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿۲۹﴾
هر كه در آسمانها و زمين است از او درخواست مى كند هر زمان او در كارى است (۲۹)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۰﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۰)
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿۳۱﴾
اى جن و انس زودا كه به شما بپردازيم (۳۱)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۲﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۲)
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾
اى گروه جنيان و انسيان اگر مى توانيد از كرانه هاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد پس رخنه كنيد [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى كنيد (۳۳)
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۸۴۳۰۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ببینید/ بدرقه حاجیان با نوای «چاوشیخوانی»
مسلمانان همه ساله برای به جا آوردن یکی از مهمترین آداب اسلامی راهی عربستان میشوند تا وظیفه واجب دینی خود را به جا بیاوردند؛ حال هر کدام از این زائران با آداب و رسوم متفاوتی بسته به جغرافیای محل زندگی خود به این سفر بدرقه میشوند که در ایران «چاوشیخوانی» یکی از راههای قدیمی بدرقه زائران خانه خدا است.
به گزارش ایسنا، اعزام زائران ایرانی به عمره پس از ۹ سال وقفه، از بامداد دوشنبه سوم اردیبهشتماه از سرگرفته شده است و از ۲۴ اردیبهشت هم حاجیان حج تمتع به مکه اعزام خواهند.
درحقیقت ایران از سال ۱۳۹۴ به دنبال وقایعی که برای برخی زائران در فرودگاه جده رخ داد، عمره را تعلیق کرد. با ازسرگیری روابط دیپلماتیک ایران و عربستان، دو کشور برای بازگشت زائران ایرانی به عمره توافق کردند. قرار بود نیمه دوم سال ۱۴۰۲ با اعزام حدود ۷۰ هزار نفر، عمره بار دیگر برای زائران ایرانی برقرار شود، که طبق اعلام سازمان هواپیمایی به دلیل صادر نشدن مجوزهای پرواز و وجود برخی مشکلات فنی، این سفر به تعویق افتاد. تا آن زمان حدود ۴۱ هزار و ۲۰۰ نفر برای سفر عمره ثبتنام و هزینه را واریز کرده بودند، که با تعلیق عمره، سازمان حج و زیارت با حفظ اولویت اعزام، پول این زائران را برگرداند.
کاروانهای عمره حدودا ۸۵ نفره خواهد بود و پیشبینی سازمان حج و زیارت، اعزام حدود پنجهزار نفر در قالب ۶۰ کاروان بود، که اکنون گفته میشود جمع کمتری اعزام میشوند.
برای اعزام کاروانهای عمره یک بازه زمانی ۱۰ روزه درنظر گرفته شده است، که پروازهای آن از بامداد دوشنبه سوم اردیبهشتماه با اعزام روزانه دو کاروان آغاز میشود و آخرین پرواز رفت عمره ۱۳ اردیبهشتماه خواهد بود. نخستین پروازها از بامداد دوشنبه و از دو فرودگاه تهران و مشهد انجام میشود و از آنجا که اعزام کاروانهای حج تمتع از ۲۴ اردیبهشتماه آغاز خواهد شد، بازگشت عمرهگزاران ایرانی به کشور، پیش از آن تاریخ برنامهریزی شده است.
حال اکنون که زائران ایرانی به سمت سرزمین وحی عازم میشوند، نگاهی خواهیم داشت به یکی از نسخههای چاوشی خوانی برای زائران سفر حج.
چاووشی یا چاوشی (در زبان محلی چوش)، آواز مذهبی شیعی بهویژه بدرقه یا پیشواز زائران اماکن زیارتی است. رسم چاوشخوانی برای زائرین کربلا یا مشهد از دوره صفویان و قاجاریان مرسوم شده و در سده اخیر مورد توجه فراوان قرار گرفته است.
چاووشخوانی بهطور معمول در دستگاه «چهارگاه» از موسیقی ردیف ایرانی است و بدون همراهی ساز، اجرا و بهطور معمول توسط چند نفر خوانده میشود. دو یا چند خواننده اشعار چاووشی را با آوازی مشخص بین یکدیگر مبادله میکنند و به هم جواب میدهند. حتی ممکن است زنان نیز در این همخوانی با مردان همراه شوند.
انتهای پیام